- Της Linda K. Massey
Food Science and Human Nutrition, Washington State University Spokane, Spokane, WA 99210
Για αλληλογραφία με την συγγραφέα στείλτε στο:
- E-mail: massey@wsu.edu
- Περίληψη
- Η απέκκριση ασβεστίου στα ούρα συνδέεται στενά με την καθαρή νεφρική απέκκριση οξέος. Ο καταβολισμός των διατροφικών πρωτεϊνών παράγει ιόν αμμωνίου και θειικά άλατα από θειούχα αμινοξέα. Το κιτρικό και το ανθρακικό των οστών θα κινητοποιηθούν για να εξουδετερώσουν αυτά τα οξέα, έτσι ώστε το ασβέστιο των ούρων να αυξηθεί όταν αυξηθούν και οι διαιτητικές πρωτείνες. Κοινές φυτικές πρωτεΐνες, όπως της σόγιας, του καλαμπόκιου, του σιταριού και του ρυζιού έχουν παρόμοια συνολικά S ανά γραμμάριο πρωτεΐνης όπως τα αυγά, το γάλα και οι μύες από το κρέας, τα πουλερικά και τα ψάρια. Ως εκ τούτου η αύξηση της πρόσληψης των καθαρών πρωτεϊνών είτε από πηγές ζωικές είτε από φυτικές αυξάνει παρομοίως το ασβέστιο των ούρων . Τα αποτελέσματα μιας πρωτεΐνης στο ασβέστιο των ούρων και στον μεταβολισμό των οστών. Τα αποτελέσματα μιας πρωτεΐνης το ασβέστιο των ούρων για μεταβολισμό του ασβεστίου και των οστών τροποποιούνται με άλλες θρεπτικές ουσίες που βρίσκονται στην εν λόγω πηγή τροφής πρωτεΐνης. Για παράδειγμα, η υψηλή ποσότητα ασβεστίου στο γάλα αντισταθμίζει τις απώλειες ασβεστίου το ασβέστιο των ούρων που παράγονται από πρωτεΐνη γάλακτος. Ομοίως, τα υψηλά επίπεδα καλίου των τροφών φυτικής πρωτεΐνης, όπως τα όσπρια και τα δημητριακά, θα μειώσει το ασβέστιο των ούρων .
Μια αύξηση στην κατανάλωση πρωτεϊνών αυξάνει την απέκκριση ασβεστίου στα ούρα σε όλο το εύρος της πρόσληψης πρωτεΐνης, από την έλλειψη στην υπερβολή . Κάθε 10-g αύξησης των διατροφικών πρωτεϊνών αυξάνει το ασβέστιο των ούρων από 16 mg, και ο διπλασιασμός της πρωτείνης αυξάνει το ασβέστιο των ούρων κατά 50%.
Τα ποσοστά οστεοπορωτικών καταγμάτων παρουσιάζουν αύξηση αφου η κουλτούρα μας έχει γίνει "Δυτικόπληκτη". Η ανταλλαγή πληθώρας τρόπων ζωής υπάγεται στην πολιτιστική ανάπτυξη, που συνήθως οδηγεί σε
Οι προγνώστικές επιδημιολογικές ενδείξεις είναι αντικρουόμενες σχετικά με το ρόλο των ζωικών πρωτεϊνών έναντι των φυτικών πρωτεϊνών στην απώλεια οστικής μάζας. Έξι μελέτες ανάλυσης προοπτικών που εξετάζουν την επίδραση των διατροφικών πρωτεϊνών στην υγεία των οστών σε γυναίκες μεγαλύτερης ηλικίας έχουν δημοσιευθεί από το 1996, όπως τροποποιήθηκε από τον Μπελ και τον Γουαιτινγκ]. Και οι έξι έγιναν σε πληθυσμούς κυρίως ευρωπαϊκής καταγωγής. Μια μελέτη ανέφερε χαμηλότερα ποσοστά καταγμάτων με υψηλότερη πρόσληψη ζωικής πρωτεΐνης, ενώ δύο αναλύσεις ανέφεραν υψηλότερα ποσοστά. Η Feskanich et al. ανέφερε ότι υψηλότερα επίπεδα ολικής και ζωικής πρωτεΐνης που σχετίζεται με την 12-y συχνότητα των καταγμάτων ισχίου στο μελέτη Nurses 'Health. Sellmeyer et al. διαπίστωσε ότι οι ηλικιωμένες γυναίκες με υψηλή διατροφική αναλογία ζώων σε φυτική πρόσληψη πρωτεΐνης έχουν πιο γρήγορη απώλεια οστικής μάζας του μηριαίου και αυξημένο κίνδυνο κατάγματος του ισχίου σε ένα 7-y μελέτη προγνώσεων.Σε αντίθεση με Η Promislow et al., η Sellmeyer et al. διαπιστώθηκε καμία διαφορά στην οστική πυκνότητα που σχετίζεται με την πηγή των διατροφικών πρωτεϊνών κατά την έναρξη της μελέτης της. Η Promislow et al. βρέθηκε θετική συσχέτιση της κατανάλωσης ζωικών πρωτεϊνών με την οστική πυκνότητα (BMD) σε ηλικιωμένους κλάσης Rancho Bernardo. Η Hannan et al. βρήκε την χαμηλότερη, όχι την μεγαλύτερη, συνολική και ζωική πρόσληψη πρωτεΐνη να σχετίζεται με υψηλότερα ποσοστά οστικής απώλειας στην κλάσης Framingham, χωρίς δυσμενείς επιπτώσεις των υψηλότερων προσλήψεων. Στην Munger et al. βρέθηκαν παρόμοια αποτελέσματα με της μελέτης των Γυναικών στην Άιοβα.Συνολικά, δύο μελέτες ανέφεραν υψηλότερα ποσοστά καταγμάτων καθώς η ζωική πρωτεΐνη αυξανόταν, ενώ μια ανέφερε μειωμένα ποσοστά. Δύο άλλες διαπίστωσαν ότι η οστική πυκνότητα ήταν μεγαλύτερη με την αύξηση της ζωικής πρωτεΐνης, ενώ μια δεν βρήκε καμία επίδραση. Η συνολική πρόσληψη πρωτεΐνης βρέθηκε να συνδέεται με μεγαλύτερη πυκνότητα των οστών σε τέσσερις μελέτες, με αυξημένο ρυθμό καταγμάτων σε μια και με μειωμένο ρυθμό καταγμάτων σε μια άλλη. Που σημαινει ότι η πρόσληψη πρωτεΐνης κυμαίνεται από 50 έως 80 g ημερησίως, και το ασβέστιο είναι σε γενικές γραμμές επαρκές και σε 718 έως 1346 mg / d. Οι γυναίκες της μελέτης Feskanich ήταν νεότερες κατά την έναρξη από ό, τι σε οποιαδήποτε από τις άλλες μελέτες, και είχαν τη χαμηλότερη αναλογία ασβεστίου προς πρωτεΐνη. Συνολικά, δεν υπάρχει μοτίβο του αποτελέσματος εναντίον της ζωικής και της φυτικής πρωτείνης που να φαίνεται να προκύπτει από αυτές τις μελέτες. Ωστόσο, στο εύρος πρόσληψης πρωτεΐνης σε αυτές τις μελέτες περιλαμβάνονται οι γυναίκες που είχαν ανεπαρκή πρόσληψη, και πέντε από τις έξι μελέτες έδειξαν ευεργετικές επιδράσεις του οστού με την υψηλότερη συνολική πρωτεΐνη.
Η πρωτεΐνη αυξάνει την νεφρική απέκκριση του ασβεστίου από τις επιδράσεις τόσο του αυξανόμενου ρυθμού της σπειραματικής διήθησης όσο και της παραγωγής του οξέος. Τα ιόντα αμμωνίου που παράγονται από τις αμινομάδες των αμινοξέων και το θειικό που παράγεται από τις ομάδες S της κυστεΐνης και της μεθειονίνης έχουν επιρροή στο pH του αίματος και στην ουρική απέκκριση του οξέος.Οι μικρές μειώσεις στο ρΗ του αίματος έχει αποδειχθεί ότι ενεργοποιούν μια διαδικασία επαναρρόφησης των οστών. Το ανθρακικό άλας και το κιτρικό στα οστά έχουν κινητοποιηθεί για να εξουδετερώσουν αυτά τα οξέα, οπότε το ασβέστιο των ούρων αυξάνεται όταν οι διατροφικές πρωτεινες αυξάνονται. Η απέκκριση ασβεστίου στα ούρα συνδέεται στενά με την καθαρή νεφρική απέκκριση οξέος (NRAE). Ο Lemann έκανε μια μετα-ανάλυση των μελετών και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το ουρικο ασβέστιο αυξάνεται κατά 0.035 mmol/mEq NRAE. Ομοίως, το ασβέστιο των ούρων αυξάνεται 0,04 mmol (1,6 mg) ανά γραμ. διατροφικής πρωτεΐνης.
Αν και οι φυτικές πρωτεΐνες είναι γνωστό ότι έχουν ασθενέστερη διατροφική ποιότητα από τις ζωικές πρωτεΐνες για τον άνθρωπο, είναι λόγω της έλλειψης ισορροπίας στην αναλογία της κυστεϊνης και της μεθειονίνης που απαιτείται για να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις ο οργανισμός , όχι επειδή είναι όλα χαμηλότερα σε S ανά γραμμάριο πρωτεϊνικής ουσίας. Αν και οι ζωικές πρωτεΐνες συνήθως θεωρείται ότι έχουν υψηλότερη περιεκτικότητα σε θειούχα αμινοξέα ανά γραμμάριο πρωτεΐνης, αυτό δεν συμβαίνει πάντοτε.Συχνά, η καθαρή πρωτεΐνη καζεΐνη γάλακτος συγκρίνεται με την καθαρή απομονωμένη πρωτεΐνη σόγιας σε μελέτες διατροφής. Επειδή το γάλα έχει ένα δυνητικό χιλιοστογραμμοϊσοδύναμο από 54,8 έναντι του 39,8 της σογιας, δεν είναι έκπληξη το ότι το γάλα είναι πιο υπερασβεστιαιμικό από ό, τι η σόγια. Ορισμένες φυτικές πρωτεΐνες έχουν τη δυνατότητα να παράγουν περισσότερα χιλιοστογραμμοϊσοδύναμα θειικού οξέος ανά γραμμάριο πρωτεΐνης από κάποιες ζωικές πρωτεΐνες. Για παράδειγμα, το σιτάρι έχει τιμή 69,4, ενώ το βόειο κρέας έχει την τιμή των 59,4. Τρία όσπρια, φιστίκια, σόγια και ρεβίθια έχουν κάτι χαμηλ0ότερο από 39,6, 44,9 και 39,9 αντίστοιχα. Το κρέας τα ψάρια και τα πουλερικά έχουν ενδέχεται να παράγουν 59-73 meq/100 γραμ.
Τα ουροποιητικά ιόντα ενός υγιούς ενήλικα που κάνει διατροφή πλούσια σε πρωτεΐνη (150 g / d) παρουσιάζεται στη μελέτη του Remer και του Manz. Η καθαρή νεφρική απέκκριση οξέος μπορεί να υπολογιστεί άμεσα με την αφαίρεση της όξινης ανθρακικης απέκκρισης από τη συνδυασμένη αμμωνία και με την ογκομετρηση του οξέος. Ωστόσο αυτο είναι δύσκολο να μετρηθεί. Ένας έμμεσος υπολογισμός μπορεί να γίνει με την προσθήκη των υπόλοιπων ανιόντων και αφαιρώντας τα υπόλοιπα κατιόντα. O Remer και ο Manz προέβλεψαν την ουρική σύνθεση από τον τη διατροφή με υποθέτοντας τη μέση απορρόφηση του κάθε θρεπτικού συστατικού. Υπέθεσαν ότι όλες οι πρωτεΐνες έχουν την ίδια περιεκτικότητα σε S ανά γραμ.. Όταν ένα σωματικό βάρος υποτίθεται, το δυναμικό φορτίο του νεφρικού οξέος (PRAL) των τροφίμων και της διατροφής μπορεί να υπολογιστεί. Ο υπολογισμός, καθώς και η χρήση του PRAL για όλες τις δίαιτες επικυρώθηκαν από τον Remer και τον Manz για τις ομάδες. Καθώς η διατροφική πρωτεΐνη και το PRAL αυξανονταν, το pH των ούρων έπεσε και το ασβέστιο των ούρων ανέβηκε.
Υπάρχουν διάφορες πηγές παρερμηνείας του PRAL. Πρώτον, το διαιτητικό αλάτι υποτίθεται ότι δεν έχει καμία ανεξάρτητη επίδραση στο ασβέστιο των ούρων, ενώ στην πραγματικότητα έχει . Δεύτερον, όλα τα τρόφιμα που υποτίθεται ότι έχουν την ίδια περιεκτικότητα σε αμινοξέα συνόλου S ανά γραμμάριο πρωτεΐνης, ενώ διαφέρει ουσιαστικά περί τις 3 φορές. Τρίτον, η χαμηλότερη βιοδιαθεσιμότητα του ασβεστίου από οξαλικό και άλατα φυτικού οξέος δεν υπολογίζεται, κατι το οποίο θα ήταν σημαντικό αποτέλεσμα στις δίαιτες που βασίζονται σε όσπρια . Τέλος, το θετικό όφελος του διαιτητικού ασβεστίου στα οστά δεν υπολογίζεται.
Τόσο Ο Lemann όσο και η Frassetto et al. πρότειναν μια απλουστευμένη πρόβλεψη της νεφρικής καθαρής απέκκρισης οξέος χρησιμοποιώντας μόνο την διατροφική πρωτεΐνη και κάλιο. Το RNAE [χιλιοστογραμμοϊσοδύναμα] ισούται με πρωτεΐνη (γραμ. την μέρα ) διαιρούμενο με κάλιο (χιλιοστογραμμοϊσοδύναμα την μέρα ) μείον 17,9. Το κάλιο είναι ένα υποκατάστατο για τις οργανικές ενώσεις που μεταβολίζονται σε βάσεις. Συνολικά, η εξίσωση της Frassetto προβλέπει 71% της μεταβλητότητας του PNAE.
Οι επιδράσεις των διατροφικών πρωτεϊνών στην κατακράτηση του ασβεστίου σχετίζονται όχι μόνο με την αποβολή ασβεστίου στα ούρα, αλλά επίσης και με την ποσότητα του ασβεστίου που απορροφάται, η οποία με τη σειρά της σχετίζεται με τα διαιτητικά επίπεδα ασβεστίου.Το διάγραμμα του Kerstetter και του Allen για τη σχέση του διαιτητικού ασβεστίου στην κατακράτηση ασβεστίου σε διάφορες προσλαμβανόμενες ποσότητες πρωτεΐνης δείχνει ότι με πρόσληψη ασβεστίου κάτω από 800 mg την μέρα , σχεδόν όλα τα υπόλοιπα είναι αρνητικά, ενώ στα 800 ή 1400 mg, μια σειρά από τόσο αρνητικά όσο και θετικά ισοζύγια παρουσιάστηκε, χωρίς προφανή σχέση με την διαιτητική πρόσληψη πρωτεΐνης . Τα δεδομένα αυτά δείχνουν ότι η αυξημένη πρόσληψη πρωτεΐνης επηρεάζει τη κατακράτηση ασβεστίου πιο αρνητικά όταν η πρόσληψη ασβεστίου είναι ταυτόχρονα ανεπαρκής.
Το σύνολο του φωσφόρου ανά γραμμάριο πρωτεΐνης είναι παρόμοιο σε φυτικά και ζωικά τρόφιμα, περίπου 20 mg / g πρωτεΐνης στο τυρί, τις φακές , το βόειο κρέας, και τα μπιζέλια. Ωστόσο, σε τρόφιμα μυϊκών πρωτεϊνών, κρέας, πουλερικά και ψάρια, ο φωσφόρος βρίσκεται ως φωσφορικό άλας δεσμευμένο με πλευρικές αλυσίδες αμινοξέων, το οποίο απελευθερώνεται κατά τη διάρκεια της πέψης. Αντιθέτως, ένα μεγάλο μέρος του φωσφόρου στα φυτικά τρόφιμα βρίσκεται ως άλατα του φυτικού οξέος, τα οποία κάνουν κακή πέψη, και επομένως λιγότερο φώσφορο απορροφάται. Παρά το γεγονός ότι η αύξηση της απορρόφησης φωσφορικών έχει υποασβεστιουρικόυπομαγνησιαιμικό αποτέλεσμα, η επίδρασή του στην απορρόφηση του ασβεστίου είναι λιγότερο σαφής, και έτσι, κατά συνέπεια, η επίδρασή της στην ισορροπία του ασβεστίου είναι αβέβαιη.
Η Spencer et al. έκανε εκτενείς μελέτες για τη μακροπρόθεσμη επίδραση της υψηλής πρωτεΐνης στο κρέας και το γάλα και δεν βρήκε καμία δυσμενή επίπτωση στην ισορροπία του ασβεστίου, γεγονός που αποδίδεται στην περιεκτικότητα σε φώσφορο των πρωτεϊνών αυτών. Πρόσφατα, η Hunt et al. μελέτησε δεκατέσσερις γυναίκες μετά την εμμηνόπαυση για 7 εβδομάδες σε τρεις διαφορετικές δίαιτες που περιέχουν κρέας. Η χαμηλή σε περιεκτικότητα κρέατος δίαιτα είχε μόνο 38,5 g κρέατος σε σύγκριση με 289 g στην υψηλή σε περιεκτικότητα δίαιτα κρέατος. Η χαμηλή σε περιεκτικότητα κρέατος δίαιτα αντικαθιστά τα φρούτα, τα σάκχαρα και τα έλαια για τις θερμίδες του κρέατος. Η τρίτη δίαιτα η δίαιτα με χαμηλή περιεκτικότητα σε κρέας , συμπληρωμένη με άλατα καλίου φωσφορικό άλας από σίδηρο και ψευδάργυρο. Το ισοζύγιο του ασβεστίου δεν ήταν διαφορετικό κατά τη διάρκεια των τελευταίων εβδομάδων της κάθε δίαιτας. Η ακράτεια ασβεστίου δεν ήταν διαφορετική μεταξύ των χαμηλών και υψηλών διατροφών με βάση το κρέας, αλλά ήταν χαμηλότερη στην συμπληρωμένη με μέταλλα δίαιτα. Το τελευταίο εύρημα αυτό υποδηλώνει ότι η υψηλότερη πρόσληψη φωσφορικού άλατος της υψηλής σε κρέατος ήταν σημαντικός παράγοντας, και υποασβεστιουρικόυπομαγνησιαιμικό φαινόμενο αντισταθμίζεται από το υπερασβεστιαιμικό φαινόμενο της υψηλότερης πρόσληψης πρωτεϊνών.Επειδή ορισμένα φρούτα αντικαταστάθηκαν από το κρέας, περίμενε κανείς ότι η βασισμένη σε υψηλότερα ποσοστά καλίου πρόσληψη θα διαδραμάτιζε κάποιο ρόλο, αλλά, δυστυχώς, οι διατροφικές συνήθειες και τα δεδομένα απέκκρισης καλίου δεν αναφέρθηκαν.
Όταν καταναλώνονται περισσότερα ζωικά τρόφιμα, η πρόσληψη πρωτεϊνών αυξάνεται , δεδομένου ότι οι ζωικές τροφές έχουν υψηλότερη πρωτεΐνη / θερμίδων πυκνότητα.Το μέγεθος της μερίδας που περιέχει 7 γρ πρωτεΐνης είναι περίπου 1 ουγκιά των κοινών ζωικών τροφών, όπως το κοτόπουλο, το ψάρι, το βοδινό κρέας και το τυρί, ή ένα μεγάλο αυγό. Σε αντίθεση με τις μερίδες φυτικών τροφων που περιέχουν 7 γραμμάρια πρωτεΐνης σε 1 ουγκιά φιστίκια, σε περίπου 2 ουγγιές σόγια, 147 γραμ. μακαρόνια και 300 γραμ. μαγειρεμένο καστανό ρύζι. Η PRAL των κοινών τροφίμων δεν παρουσιάζει κανένα μοτίβο της ζωικής έναντι της φυτικής πρωτεΐνης στα τρόφιμα.
Άλλα διατροφικά συστατικά εκτός από την πρωτεΐνη ενδέχεται να επηρεάσουν την υγεία των οστών. Ιδιαίτερα σημαντικό είναι το ασβέστιο, επειδή το ασβέστιο στο γάλα αντισταθμίζει τις απώλειες του ασβεστίου από τα ούρα που δημιουργούνται από την πρωτεΐνη γάλακτος. Ομοίως, τα υψηλά επίπεδα καλίου του στα τρόφιμα των φυτικών πρωτεϊνών όπως τα όσπρια και τα δημητριακά θα μειώσει τα δεδομένα απέκκρισης ασβεστίου. Άλλα συστατικά διατροφής, όπως η βιταμίνη D, οι ισοφλαβόνες της σόγιας,το πρόσθετο αλάτι και η καφεΐνη μπορούν επίσης να επηρεάσουν την υγεία των οστών. Μια πρόσφατη έκθεση διαπίστωσε ότι τα λαχανικά αναστέλλουν την οστική απορρόφηση σε αρουραίους μέσω ενός μηχανισμού ανεξάρτητου της βάσης τους.
Το Ινστιτούτο Ιατρικής στην έκθεση DRI του 2002 σχετικά με τα Διαιτητική Πρωτεΐνη κατέληξε στο συμπέρασμα ότι δεν υπάρχουν επαρκή στοιχεία που να υποδηλώνουν κανένα κίνδυνο ασφαλείας (UL) για τα διαιτητική πρωτεΐνη. Η έκθεση, επίσης, δήλωσε ότι "οι πιθανές επιπτώσεις της υψηλής διαιτητικής πρωτεΐνης στον μεταβολισμό των οστών δεν είναι αρκετά σαφείς προς το παρόν για να γίνουν συστάσεις. Για τους ενήλικες, μια αποδεκτή πρόσληψη πρωτεΐνης είναι από 10 έως 35% της ενέργειας για να εξασφαλιστεί μια θρεπτικώς επαρκής διατροφή."
Εν κατακλείδι, η αύξηση της πρόσληψης των καθαρών πρωτεϊνών είτε από πηγές ζωικές ή φυτικές αυξάνει την νεφρική αποβολή καθαρού οξέος, το οποίο με τη σειρά του αυξάνει την ακράτεια ασβεστίου. Εν κατακλείδι, η αύξηση της πρόσληψης των καθαρών πρωτεϊνών είτε από πηγές ζωικές ή φυτικές αυξάνει την νεφρική αποβολή καθαρού οξέος, το οποίο με τη σειρά του αυξάνει την ακράτεια ασβεστίου. Οι επιπτώσεις μιας πρωτεΐνης στον μεταβολισμό του ασβεστίου και των οστών μειώνεται άπο άλλα θρεπτικά συστατικά που βρίσκονται στην εν λόγω πηγή πρωτεΐνης, όπως ο φώσφορος στο κρέας και την Κ plus βάση σε όσπρια, αντίστοιχα. Η επίδραση ενός προτύπου διατροφής στην απέκκριση ασβεστίου δεν επηρεάζεται μόνο από την ποσότητα της πρωτεΐνης, αλλά επίσης τροποποιείται με άλλα διαιτητικά συστατικά όπως το ασβέστιο, το κάλιο, τον φώσφορο,το ισοφλαβόνες, τα αντιοξειδωτικά, το αλάτι, το οξαλικό, τα φυτικά άλατα και την καφεΐνη. Τα ζωικά και τα φυτικά στα τρόφιμα μπορεί να έχουν διαφορετικές επιπτώσεις στην υγεία των οστών, αν και αυτές οι επιπτώσεις οφείλονται κυρίως σε άλλα συστατικά των τροφίμων και της διατροφής και όχι στην πρωτεΐνη.
Πηγή: http://jn.nutrition.org/content/133/3/862S.full
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρωτεΐνες
Click here for get more information about it - https://yianismeri.gr/