Τις προαλλες ενας φαν του Facebook εγραψε το εξης ερωτημα: «Αγαπω τα κατοικιδια ζωα μου, αλλα εξακολουθω να τρωω κρεας. Που είναι το προβλημα;».
Κι εγω εδωσα την ακολουθη απαντηση, χωρίζοντας την σε πεντε βασικα μερη:
1. Η ερωτηση από μονη της εμπεριεχει ότι οι ανθρωποι εχουν το δικαιωμα να κυριαρχουν (να δεσποζουν) τα αλλα ειδη (εναντι των αλλων ειδων) - μια αίσθηση του "προνομίου" ριζωμένη μέσα μας από την παιδική ηλικία. Έτσι, για να καταλάβετε την απάντηση, θα πρέπει πρώτα να είστε πρόθυμοι να αμφισβητήσετε τις πιο βασικές παραδοχές σας για τα ζώα, δηλαδή την πιστη σας στον εξουσιασμο (η πεποίθηση ότι τα ζώα είναι εδώ για να εξυπηρετήσουν τους δικούς μας σκοπούς).
2. Ανεξάρτητα από το τι συναισθήματα αισθανόμαστε προς ένα ζώο - είτε πρόκειται για αγάπη είτε για μίσος είτε για αδιαφορία - αυτό το ζώο είναι ένα αισθανόμενο πλάσμα, που είναι σε θέση να αισθανθει σωματικες και ψυχολογικες καταστασεις πόνου και χαράς, με τον ιδιο τροπο που αισθανομαστε κι εμεις. Το θεμα είναι πως, κάθε ζωο συγκεκριμενο νοιαζεται για το τι του συμβαινει, ανεαρτητα από το τι πιστευουμε γι αυτό.
3. Αναφερομενοι σε ένα ζωο ως «κρεας» το χωρισουμε από κάθε του ταυτοτητα, περα από αυτή του προιοντος προς καταναλωση. Το «κρεας» είναι η γλωσσα της αντικειμενοποιησης, μια προσπαθεια να μετατρεψεις καποιον σε κατι. Αλλα αυτό είναι ανακριβες. Τα ζωα δεν είναι αψυχα αντικειμενα. Είναι αισθανόμενα όντα με συγκεκριμένα ενδιαφέροντα, επιθυμίες και υποκειμενική γνώση. Αναφερομενοι στα ζωα ως «κρεας» αποσυνδεομαστε από την πραγματικοτητα του ζωου και ετσι αποσυνδεομαστε και από το γεγονος ότι ορισμενες διατροφικες επιλογες μας εκμεταλλευονται και βλαπτουν τα ζωα.
4. Όταν εναποθετουμε την αγαπη και την συμπονια σας σε κάποια ζωα ενώ αλλα ζώα δεχονται περιφρόνηση και αδιαφορία, αυτό αποδεικνυει περισσοτερα για τις προκαταληψεις μας παρα για την ουσιαστική άξια του ειδους που κατακρινουνε. Οι νόμοι μας αποτρέπουν από διακρίσεις σε βάρος συνανθρώπων μας, με βάση τη φυλή, το χρώμα, τη θρησκεία, τη σεξουαλική προτίμηση, ή το φύλο, αλλά δεν υπάρχουν νόμοι που προστατεύουν τα ζώα από τις διακρίσεις μας εναντίον τους. Ο μονος λογος για τον οποιο μπορουμε να ανεχτούμε έναν τετοιο σπισισμο είναι το γεγονός πως είναι κοινωνικα και πολιτισμικα αποδεκτος. Αλλα αυτό δεν τον κανει σωστο ή λογικό. Ο Σπισισμός είναι ασυμβίβαστος με την αξια που δινεται στον Χρυσο Κανονα: Να φερεστε στους αλλους όπως θα θέλατε να σας φερονται. Ως εκ τουτου, το να τρωμε κρεας μας αποσυνδεει από τις βασικες μας αξιες.
5. Η κατανάλωση «κρέατος» είναι ένα συμβολο ανθρώπινης εξουσιας από στα ευάλωτα αισθανόμενα οντα. Η «κρεατοφαγία» τροφοδοτει το ‘εγω’ μας. Σημερα δεν τρωμε κρεας από ανάγκη, αλλα από μαλθακότητα (και, σε ορισμένες περιπτώσεις, από λανθασμένες πεποιθήσεις σχετικά με τη διατροφή). Έτσι, εάν λέτε ότι νοιάζεστε για τα ζώα, τοτε δεν μπορειτε να υπερασπιζεστε ηθικά το να τους προκαλείτε τον πόνο και τον θάνατο για να χορτάσετε τις επιπόλαιες απολαύσεις σας. Αντ’αυτου θα επρεπε να αναγνωρίσετε το βασικό τους δικαίωμα για κυριαρχία πάνω στο σώμα τους και να τα προστατεύσετε από το να πεσουν αντικειμενα εκμεταλλευσης των ανθρωπων για ασημαντους λογους, ιδιαιτερα όταν οι ασημαντοι αυτοι λογοι είναι, για αυτά, θέμα ζωης και θανάτου.
ΠΗΓΗ: http://freefromharm.org/animal-products-and-psychology/i-love-my-pets-but-still-eat-meat-whats-wrong-with-that/
Επιστημονική Ομάδα Psychanimal &
Μεταφραστές
Πάρα πολύ ωραίο και έξυπνο κείμενο! Μπράβο!
ΑπάντησηΔιαγραφή