Υπερ-υγιεινά snacks

 μπανάνα με κανέλα, αποξηραμένα βερίκοκα, βούτυρο αμυγδάλου και γάλα σόγιας

trail mix: αμύγδαλα, cranberries, σταφίδες και φιστίκια Αιγίνης

Αλεξάνδρα Δαμβουνέλη Διαιτολόγος-Διατροφολόγος
συνεργάτης του blog μας Veganimal
Γ.Δροσίνη 16, Κηφισιά
Τηλέφωνο Επικοινωνίας: 2108019097

Green Smoothie με γάλα σόγιας, σπανάκι, μπανάνα και ακτινίδιο

Green Smoothie με γάλα σόγιας, σπανάκι, μπανάνα και ακτινίδιοΑλεξάνδρα Δαμβουνέλη Διαιτολόγος-Διατροφολόγος
συνεργάτης του blog μας Veganimal
Γ.Δροσίνη 16, Κηφισιά
Τηλέφωνο Επικοινωνίας: 2108019097

Σαλάτα με μαρούλι, καρότο, ντοματάκια, αγγούρι, μαύρα φασόλια, κρουτόν, σησαμέλαιο και σόγια sauce

Σαλάτα με μαρούλι, καρότο, ντοματάκια, αγγούρι, μαύρα φασόλια, κρουτόν, σησαμέλαιο και σόγια sauce

Αλεξάνδρα Δαμβουνέλη Διαιτολόγος-Διατροφολόγος
συνεργάτης του blog μας Veganimal
Γ.Δροσίνη 16, Κηφισιά
Τηλέφωνο Επικοινωνίας: 2108019097

Πολύσπορο ψωμί με βούτυρο αμυγδάλου, φέτες μπανάνας, φέτες φράουλας και σιρόπι αγαύης

Tip: Μπορείτε να αντικαταστήσετε το βούτυρο αμυγδάλου με ταχίνι, φυστικοβούτυρο ή οποιοδήποτε άλλο βούτυρο ξηρών καρπών

Αλεξάνδρα Δαμβουνέλη Διαιτολόγος-Διατροφολόγος
συνεργάτης του blog μας Veganimal
Γ.Δροσίνη 16, Κηφισιά
Τηλέφωνο Επικοινωνίας: 2108019097

Η αλήθεια για το σίδηρο ... Παρακαλώ, να διαβάσετε όλες τις πληροφορίες και να τις μοιράσετε!

Η δικαιολογία του σιδήρου μπορεί να μην είναι τόσο κοινή όσο αυτή της πρωτεΐνης, αλλά είμαστε αρκετά βέβαιοι ότι οι περισσότεροι από εσάς έχετε ακούσει μη χορτοφάγους να λένε'' Αλλά αν ξεφορτωθώ τα ζωικά προϊόντα, θα γίνω αναιμικός ...'' ως μια προσπάθεια να δικαιολογούν την κατανάλωση ζωικών προϊόντων.

Η αλήθεια είναι, ο σίδηρος που προέρχεται από τα ζωικά προϊόντα δεν είναι καλός για τους ανθρώπους, και απλώς αποθηκεύεται από τον οργανισμό ως'' αποθέματα σιδήρου'', αλλά το ανθρώπινο σώμα δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει αυτό το είδος του σιδήρου σωστά, και έχει συνδεθεί με τον διαβήτη , τις καρδιακές παθήσεις και άλλα προβλήματα υγείας (κυρίως αιμικού σιδήρου που βρίσκεται στο κόκκινο κρέας). Επίσης, οι περισσότεροι άνθρωποι που πάσχουν από έλλειψη σιδήρου είναι κρεατοφάγοι και γαλακτο-αυγο-χορτοφάγοι, όμως, για κάποιο λόγο, οι περισσότεροι άνθρωποι που την προωθούν ή / και καταναλώνουν κρέας, αυγά και γαλακτοκομικά προϊόντα φαίνεται να αγνοούν αυτό το γεγονός.

Για παράδειγμα:
100 γραμ. βρασμένο κοτόπουλο = 1,16 mg (9%), σιδήρου
100 γραμ. βόειο κρέας = 2,6 mg (20%) σιδήρου
100 γραμ. σπόροι κύμινου = 66,36 mg (510%) σιδήρου
100 γραμ. ηλιόσποροι = 6,77 mg (52%) σιδήρου
100 γραμ. καρύδια = 2,91 mg (22%) σιδήρου
100 γραμ. αμύγδαλα = 4 mg (31%) σιδήρου
100 γραμ. σπανάκι = 2,7 mg (21%) σιδήρου
100 γραμ. μαϊντανός = 6,2 mg (48%) σιδήρου
100 γραμ. τσουκνίδες = 1,6 mg (21%), σιδήρου (Αλλά απορροφάται πολύ καλύτερα από ότι ο σίδηρος σε άλλα χόρτα.)

Αν είστε αναιμικοί, θα πρέπει να τρώτε τρόφιμα που είναι πολύ πλούσια σε σίδηρο, όπως οι σπόροι κύμινου, οι ηλίανθου και κάθε άλλου είδους σπόρους, ξηρούς καρπούς, ακόμη και χόρτα, όπως τσουκνίδες. Τα όσπρια, τα δημητριακά και τα φύκια έχουν επίσης υψηλή περιεκτικότητα σε σίδηρο, αλλά θα πρέπει να καταναλώνονται με μέτρο. Πολλά φρούτα έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε σίδηρο, επίσης - όλα τα μούρα, ιδιαίτερα τα μάλμπερις, περιέχουν πολύ σίδηρο όπως και τα φρούτα του πάθους, ο αρτόκαρπός και το αβοκάντο είναι επίσης πλούσια σε σίδηρο. Υπάρχουν περισσότερα φρούτα που είναι πλούσια σε σίδηρο. Μπορείτε να ελέγξετε τη θρεπτική αξία από πολλά φρούτα στο πλαίσιο κάτω!


http://www.healthalternatives2000.com/fruit-nutrition-chart.html

...Και μπορείτε επίσης να ελέγξετε την θρεπτική αξία των περισσότερων τροφίμων CRON-O-Meter! (http://cronometer.com/)

Γενικά, μπορεί κανείς εύκολα να ξεπεράσει τα 25 mg σίδηρο την ημέρα σε μια ακατέργαστη χορτοφαγική / φρουτοφάγος διατροφή. 1 καρπούζι μεσαίο (5 kg) = περίπου 12 mg σίδηρο. Λοιπόν, όλα τα φρούτα περιέχουν σίδηρο, και μπορείτε να πάρετε περισσότερο από αρκετό απλά και μόνο τρώγοντας φρούτα με το κιλό.

Εικόνα: Live Love Fruit Πηγή: https://www.facebook.com/photo.php?fbid=370213393078830&set=a.163956000371238.24803.131369396963232&type=3&theater

Πρωινό με βρώμη

Κρέμα βρώμης (1 μέρος βρώμης, 3 - 4 κουταλιές της σούπας, και 2 μέρη νερό) με φέτες μπανάνας, καρυδόψιχα, κολοκυθόσπορους και σιρόπι σφενδάμου (maple syrup)

Tip: Όσο περισσότερη βρώμη προσθέτετε, τόσο πιο πηχτή θα γίνει η κρέμα. Επίσης αξίζει να σημειωθεί ότι αν χρησιμοποιήσετε φυτικό γάλα (πχ γάλα αμυγδάλου) αντί για νερό, η κρέμα θα γίνει ιδιαίτερα γευστική και “κρεμώδης”

Αλεξάνδρα Δαμβουνέλη Διαιτολόγος-Διατροφολόγος
Τηλέφωνο Επικοινωνίας: 2108019097
Γ.Δροσίνη 16, Κηφισιά

Αλκαλοποίηση του αίματος – ωμοφαγία

Για όσους παρακολουθούν τις αναρτήσεις σχετικά με την υγεία είναι ήδη γνωστή η σημασία της αλκαλοποίησης του αίματος (μέσα από απλές φυσιολογικές διατροφικές συνήθειες) ως μέθοδος για την θεραπεία σειράς εκφυλιστικών ασθενειών. Η ιατρική επιστήμη ακολουθώντας κυρίως τις επιταγές της φαρμακολογίας δεν φαίνεται να οδηγεί τον άνθρωπο στην ίαση. Πώς αλλιώς θα μπορούσε να εξηγηθεί η πολύ υψηλή κατανάλωση φαρμάκων – ιδιαίτερα στον δυτικό κόσμο – και η ταυτόχρονη συνεχής εξάπλωση ασθενειών όπως ο καρκίνος παρά από το ότι οι φαρμακευτικές επιθυμούν τον άνθρωπο ασθενή για να λυμαίνονται τις οικονομίες των χωρών του πλανήτη. Ο Dr Coldwell είναι  ένας επιστήμων με την νέα αντίληψη της προσφοράς της ιατρικής προς τον άνθρωπο.
.

Δείτε και προηγούμενη ανάρτηση πάνω σε παραμφερές θέμα: http://tsapos.wordpress.com/2013/02/26/εμβόλια-και-αντίδοτα/
…Μια τέτοια διατροφή βασισμένη σε υψηλής ποιότητας ανεπεξέργαστη και ωμή τροφή σταδιακά θα οδηγήσει στην αλκαλοποίηση του αίματος και του σώματος που κρίνεται πολύ βοηθητική για την πρόληψη και αντιμετώπιση πολλών εκφυλιστικών ασθενειών (όπως καρκίνου, αρτηριοσκλήρωσης, οστεοπόρωσης, εμφραγμάτων, κλπ).
Απαραίτητα κρίνονται επίσης η τακτική άσκηση, ο ύπνος, η έκθεση στον καθαρό αέρα, στον ήλιο και η αποφυγή αγχωτικών συνθηκών.
Η υγεία δεν αγοράζεται αλλά αποκτάται με την αποφυγή των βλαβερών συνθηκών (καφές, τσιγάρο, οινοπνευματώδη, χημικά και φάρμακα, καθιστική ζωή, αποκοπή από το φυσικό περιβάλλον, κλπ) και την προσαρμογή σε φυσικές διατροφικές συνήθειες.

http://tsapos.wordpress.com/2013/05/11/794/

Ζωικές και φυτικές διαιτητικές πρωτεΐνες και Υγεία των Ανθρώπινων Οστών: Μια συνολική προσέγγιση των τροφίμων

1. Της Linda K. Massey
   
+ των Συγγραφικών Συνεργατών

Food Science and Human Nutrition, Washington State University Spokane, Spokane, WA 99210

Για αλληλογραφία με την συγγραφέα στείλτε στο: 

E-mail: massey@wsu.edu


Περίληψη


Η απέκκριση ασβεστίου στα ούρα συνδέεται στενά με την καθαρή νεφρική απέκκριση οξέος. Ο καταβολισμός των διατροφικών πρωτεϊνών παράγει ιόν αμμωνίου και θειικά άλατα από θειούχα αμινοξέα. Το κιτρικό και το ανθρακικό των οστών θα κινητοποιηθούν για να εξουδετερώσουν αυτά τα οξέα, έτσι ώστε το ασβέστιο των ούρων να αυξηθεί όταν αυξηθούν και οι διαιτητικές πρωτείνες. Κοινές φυτικές πρωτεΐνες, όπως της σόγιας, του καλαμπόκιου, του σιταριού και του ρυζιού έχουν παρόμοια συνολικά S ανά γραμμάριο πρωτεΐνης όπως τα αυγά, το γάλα και οι μύες από το κρέας, τα πουλερικά και τα ψάρια. Ως εκ τούτου η αύξηση της πρόσληψης των καθαρών πρωτεϊνών είτε από πηγές ζωικές είτε από φυτικές αυξάνει παρομοίως το ασβέστιο των ούρων . Τα αποτελέσματα μιας πρωτεΐνης στο ασβέστιο των ούρων και στον μεταβολισμό των οστών. Τα αποτελέσματα μιας πρωτεΐνης το ασβέστιο των ούρων για μεταβολισμό του ασβεστίου και των οστών τροποποιούνται με άλλες θρεπτικές ουσίες που βρίσκονται στην εν λόγω πηγή τροφής πρωτεΐνης. Για παράδειγμα, η υψηλή ποσότητα ασβεστίου στο γάλα αντισταθμίζει τις απώλειες ασβεστίου το ασβέστιο των ούρων που παράγονται από πρωτεΐνη γάλακτος. Ομοίως, τα υψηλά επίπεδα καλίου των τροφών φυτικής πρωτεΐνης, όπως τα όσπρια και τα δημητριακά, θα μειώσει το ασβέστιο των ούρων . 
Η υποασβεστιουρική επίδραση του υψηλού φωσφορικού που συνδέεται με τα αμινοξέα του κρέατος, τουλάχιστον εν μέρει αντισταθμίζει την hypercalciuric επίδραση της πρωτεΐνης. Άλλα συστατικά τροφίμων και διατροφής, όπως η βιταμίνη D, οι ισοφλαβόνες της σόγιας, η καφεΐνη και το πρόσθετο αλάτι έχουν επίσης επιπτώσεις στην υγεία των οστών. Πολλά από αυτά τα άλλα συστατικά θεωρούνται στο δυναμικό φορτίο νεφρικού οξέος ενός τροφίμου ή διατροφής, η οποία προβλέπει την επίδρασή της στο ασβέστιο των ούρων και κατά συνέπεια και στο οξύ . "Περίσσεια" διατροφική πρωτεΐνη είτε από πρωτεΐνες ζωικές είτε από φυτικές μπορεί να είναι επιβλαβής για την υγεία των οστών, αλλά η επίδρασή της θα τροποποιηθεί από άλλες θρεπτικές ουσίες στα τρόφιμα και στη συνολική δίαιτα.

Μια αύξηση στην κατανάλωση πρωτεϊνών αυξάνει την απέκκριση ασβεστίου στα ούρα σε όλο το εύρος της πρόσληψης πρωτεΐνης, από την έλλειψη στην υπερβολή . Κάθε 10-g αύξησης των διατροφικών πρωτεϊνών αυξάνει το ασβέστιο των ούρων από 16 mg, και ο διπλασιασμός της πρωτείνης αυξάνει το ασβέστιο των ούρων κατά 50%.

Τα ποσοστά οστεοπορωτικών καταγμάτων παρουσιάζουν αύξηση αφου η κουλτούρα μας έχει γίνει "Δυτικόπληκτη". Η ανταλλαγή πληθώρας τρόπων ζωής υπάγεται στην πολιτιστική ανάπτυξη, που συνήθως οδηγεί σε 

μια μείωση της σωματικής δραστηριότητας και αλλαγές στη διατροφή. Οι διαιτητικές αλλαγές συνήθως περιλαμβάνουν μια αύξηση σε ζωικές τροφές εις βάρος των φυτικών τροφών. Επειδή οι αυξήσεις στην πρόσληψη ζωικής πρωτεΐνης συνδέεται με τις αυξήσεις στην απέκκριση ασβεστίου, η αύξηση των οστεοπορωτικών καταγμάτων συχνά οφείλεται στην αύξηση των διατροφικών ζωικών πρωτεϊνών. Η Frassetto et al. βρήκε ότι οι διαπολιτισμικές σχέσεις μεταξύ ποσοστά καταγμάτων του ισχίου και της διατροφικής πρωτεΐνης ήταν θετικά συνδεδεμένες με την πρόσληψη  ζωικής πρωτεΐνης και αντιστρόφως ανάλογη με την πρόσληψη φυτικής πρωτεΐνης. Ακόμα και όταν οι μη-Καυκάσιοι πληθυσμοί απομακρύνθηκαν από το σύνολο των δεδομένων, οι σχέσεις αυτές ήταν ακόμη εμφανείς. Όταν σχεδίασαν τη σχέση μεταξύ της αναλογίας της φυτικής με τη ζωική πρωτεΐνη εναντίον του ποσοστου καταγμάτων στο ισχίο, η αναλογία ήταν αντιστρόφως ανάλογη με την γεωμετρική πρόοδο.Εντούτοις, 19 από τις 33 χώρες είχαν ένα λαχανικό: η αναλογία των ζωικών πρωτεϊνικών πηγών ήταν μεταξύ 0,3 και 1,0 τυπικό για τις ΗΠΑ (3) και παρόμοιο στην δυτική διατροφή, και σε αυτό το σημείο τα ποσοστά καταγμάτων ισχίου ποικίλλουν πάνω από 3 φορές, από το 19 έως το 57. Προφανώς, άλλοι παράγοντες εκτός από πηγή των διατροφικών πρωτεϊνών έχουν σημαντική επίδραση στο ρυθμό καταγμάτων.

Οι προγνώστικές επιδημιολογικές ενδείξεις είναι αντικρουόμενες σχετικά με το ρόλο των ζωικών πρωτεϊνών έναντι των φυτικών πρωτεϊνών στην απώλεια οστικής μάζας. Έξι μελέτες ανάλυσης προοπτικών που εξετάζουν την επίδραση των διατροφικών πρωτεϊνών στην υγεία των οστών σε γυναίκες μεγαλύτερης ηλικίας έχουν δημοσιευθεί από το 1996, όπως τροποποιήθηκε από τον Μπελ και τον Γουαιτινγκ]. Και οι έξι έγιναν σε πληθυσμούς κυρίως ευρωπαϊκής καταγωγής. Μια μελέτη ανέφερε χαμηλότερα ποσοστά καταγμάτων με υψηλότερη πρόσληψη ζωικής πρωτεΐνης, ενώ δύο αναλύσεις ανέφεραν υψηλότερα ποσοστά. Η Feskanich et al. ανέφερε ότι υψηλότερα επίπεδα ολικής και ζωικής πρωτεΐνης που σχετίζεται με την 12-y συχνότητα των καταγμάτων ισχίου στο μελέτη Nurses 'Health. Sellmeyer et al. διαπίστωσε ότι οι ηλικιωμένες γυναίκες με υψηλή διατροφική αναλογία ζώων σε φυτική πρόσληψη πρωτεΐνης έχουν πιο γρήγορη απώλεια οστικής μάζας του μηριαίου και αυξημένο κίνδυνο κατάγματος του ισχίου σε ένα 7-y μελέτη προγνώσεων.Σε αντίθεση με Η Promislow et al., η Sellmeyer et al. διαπιστώθηκε καμία διαφορά στην οστική πυκνότητα που σχετίζεται με την πηγή των διατροφικών πρωτεϊνών κατά την έναρξη της μελέτης της. Η Promislow et al. βρέθηκε θετική συσχέτιση της κατανάλωσης ζωικών πρωτεϊνών με την οστική πυκνότητα (BMD) σε ηλικιωμένους κλάσης Rancho Bernardo. Η Hannan et al. βρήκε την χαμηλότερη, όχι την μεγαλύτερη, συνολική και ζωική πρόσληψη πρωτεΐνη να σχετίζεται με υψηλότερα ποσοστά οστικής απώλειας στην κλάσης Framingham, χωρίς δυσμενείς επιπτώσεις των υψηλότερων προσλήψεων. Στην Munger et al. βρέθηκαν παρόμοια αποτελέσματα με της μελέτης των Γυναικών στην Άιοβα.Συνολικά, δύο μελέτες ανέφεραν υψηλότερα ποσοστά καταγμάτων καθώς η ζωική πρωτεΐνη αυξανόταν, ενώ μια ανέφερε μειωμένα ποσοστά. Δύο άλλες διαπίστωσαν ότι η οστική πυκνότητα ήταν μεγαλύτερη με την αύξηση της ζωικής πρωτεΐνης, ενώ μια δεν βρήκε καμία επίδραση. Η συνολική πρόσληψη πρωτεΐνης βρέθηκε να συνδέεται με μεγαλύτερη πυκνότητα των οστών σε τέσσερις μελέτες, με αυξημένο ρυθμό καταγμάτων σε μια και με μειωμένο ρυθμό καταγμάτων σε μια άλλη. Που σημαινει ότι η πρόσληψη πρωτεΐνης κυμαίνεται από 50 έως 80 g ημερησίως, και το ασβέστιο είναι σε γενικές γραμμές επαρκές και σε 718 έως 1346 mg / d. Οι γυναίκες της μελέτης Feskanich ήταν νεότερες κατά την έναρξη από ό, τι σε οποιαδήποτε από τις άλλες μελέτες, και είχαν τη χαμηλότερη αναλογία ασβεστίου προς πρωτεΐνη. Συνολικά, δεν υπάρχει μοτίβο του αποτελέσματος εναντίον της ζωικής και της φυτικής πρωτείνης που να φαίνεται να προκύπτει από αυτές τις μελέτες. Ωστόσο, στο εύρος πρόσληψης πρωτεΐνης σε αυτές τις μελέτες περιλαμβάνονται οι γυναίκες που είχαν ανεπαρκή πρόσληψη, και πέντε από τις έξι μελέτες έδειξαν ευεργετικές επιδράσεις του οστού με την υψηλότερη συνολική πρωτεΐνη.

Η πρωτεΐνη αυξάνει την νεφρική απέκκριση του ασβεστίου από τις επιδράσεις τόσο του αυξανόμενου ρυθμού της σπειραματικής διήθησης όσο και της παραγωγής του οξέος. Τα ιόντα αμμωνίου που παράγονται από τις αμινομάδες των αμινοξέων και το θειικό που παράγεται από τις ομάδες S της κυστεΐνης και της μεθειονίνης έχουν επιρροή στο pH του αίματος και στην ουρική απέκκριση του οξέος.Οι μικρές μειώσεις στο ρΗ του αίματος έχει αποδειχθεί ότι ενεργοποιούν μια διαδικασία επαναρρόφησης των οστών. Το ανθρακικό άλας και το κιτρικό στα οστά έχουν κινητοποιηθεί για να εξουδετερώσουν αυτά τα οξέα, οπότε το ασβέστιο των ούρων αυξάνεται όταν οι διατροφικές πρωτεινες αυξάνονται. Η απέκκριση ασβεστίου στα ούρα συνδέεται στενά με την καθαρή νεφρική απέκκριση οξέος (NRAE). Ο Lemann έκανε μια μετα-ανάλυση των μελετών και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το ουρικο ασβέστιο αυξάνεται κατά 0.035 mmol/mEq NRAE. Ομοίως, το ασβέστιο των ούρων αυξάνεται 0,04 mmol (1,6 mg) ανά γραμ. διατροφικής πρωτεΐνης.

Αν και οι φυτικές πρωτεΐνες είναι γνωστό ότι έχουν ασθενέστερη διατροφική ποιότητα από τις ζωικές πρωτεΐνες για τον άνθρωπο, είναι λόγω της  έλλειψης ισορροπίας στην αναλογία της κυστεϊνης και της μεθειονίνης που απαιτείται για να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις ο οργανισμός , όχι επειδή είναι όλα χαμηλότερα σε S ανά γραμμάριο πρωτεϊνικής ουσίας. Αν και οι ζωικές πρωτεΐνες συνήθως θεωρείται ότι έχουν υψηλότερη περιεκτικότητα σε θειούχα αμινοξέα ανά γραμμάριο πρωτεΐνης, αυτό δεν συμβαίνει πάντοτε.Συχνά, η καθαρή πρωτεΐνη καζεΐνη γάλακτος συγκρίνεται με την καθαρή απομονωμένη πρωτεΐνη σόγιας σε μελέτες διατροφής. Επειδή το γάλα έχει ένα δυνητικό χιλιοστογραμμοϊσοδύναμο από 54,8 έναντι του 39,8 της σογιας, δεν είναι έκπληξη το ότι το γάλα είναι πιο υπερασβεστιαιμικό από ό, τι η σόγια. Ορισμένες φυτικές πρωτεΐνες έχουν τη δυνατότητα να παράγουν περισσότερα χιλιοστογραμμοϊσοδύναμα θειικού οξέος ανά γραμμάριο πρωτεΐνης από κάποιες ζωικές πρωτεΐνες. Για παράδειγμα, το σιτάρι έχει τιμή 69,4, ενώ το βόειο κρέας έχει την τιμή των 59,4. Τρία όσπρια, φιστίκια, σόγια και ρεβίθια έχουν κάτι χαμηλ0ότερο από 39,6, 44,9 και 39,9 αντίστοιχα. Το κρέας τα ψάρια και τα πουλερικά έχουν ενδέχεται να παράγουν 59-73 meq/100 γραμ.

Τα ουροποιητικά ιόντα ενός υγιούς ενήλικα που κάνει διατροφή πλούσια σε πρωτεΐνη (150 g / d) παρουσιάζεται στη μελέτη του Remer και του Manz. Η καθαρή νεφρική απέκκριση οξέος μπορεί να υπολογιστεί άμεσα με την αφαίρεση της όξινης ανθρακικης απέκκρισης από τη συνδυασμένη αμμωνία και με την ογκομετρηση του οξέος. Ωστόσο αυτο είναι δύσκολο να μετρηθεί. Ένας έμμεσος υπολογισμός μπορεί να γίνει με την προσθήκη των υπόλοιπων ανιόντων και αφαιρώντας τα υπόλοιπα κατιόντα. O Remer και ο Manz προέβλεψαν την ουρική σύνθεση από τον τη διατροφή με υποθέτοντας τη μέση απορρόφηση του κάθε θρεπτικού συστατικού. Υπέθεσαν ότι όλες οι πρωτεΐνες έχουν την ίδια περιεκτικότητα σε S ανά γραμ.. Όταν ένα σωματικό βάρος υποτίθεται, το δυναμικό φορτίο του νεφρικού οξέος (PRAL) των τροφίμων και της διατροφής μπορεί να υπολογιστεί. Ο υπολογισμός, καθώς και η χρήση του PRAL για όλες τις δίαιτες επικυρώθηκαν από τον Remer και τον Manz για τις ομάδες. Καθώς η διατροφική πρωτεΐνη και το PRAL αυξανονταν, το pH των ούρων έπεσε και το ασβέστιο των ούρων ανέβηκε.

Υπάρχουν διάφορες πηγές παρερμηνείας του PRAL. Πρώτον, το διαιτητικό αλάτι υποτίθεται ότι δεν έχει καμία ανεξάρτητη επίδραση στο ασβέστιο των ούρων, ενώ στην πραγματικότητα έχει . Δεύτερον, όλα τα τρόφιμα που υποτίθεται ότι έχουν την ίδια περιεκτικότητα σε αμινοξέα συνόλου S ανά γραμμάριο πρωτεΐνης, ενώ διαφέρει ουσιαστικά περί τις 3 φορές. Τρίτον, η χαμηλότερη βιοδιαθεσιμότητα του ασβεστίου από οξαλικό και άλατα φυτικού οξέος δεν υπολογίζεται, κατι το οποίο θα ήταν σημαντικό αποτέλεσμα στις δίαιτες που βασίζονται σε όσπρια . Τέλος, το θετικό όφελος του διαιτητικού ασβεστίου στα οστά δεν υπολογίζεται.

Τόσο Ο Lemann όσο και η Frassetto et al. πρότειναν μια απλουστευμένη πρόβλεψη της νεφρικής καθαρής απέκκρισης οξέος χρησιμοποιώντας μόνο την διατροφική πρωτεΐνη και κάλιο. Το RNAE [χιλιοστογραμμοϊσοδύναμα] ισούται με πρωτεΐνη (γραμ. την μέρα ) διαιρούμενο με κάλιο (χιλιοστογραμμοϊσοδύναμα την μέρα ) μείον 17,9. Το κάλιο είναι ένα υποκατάστατο για τις οργανικές ενώσεις που μεταβολίζονται σε βάσεις. Συνολικά, η εξίσωση της Frassetto προβλέπει 71% της μεταβλητότητας του PNAE.

Οι επιδράσεις των διατροφικών πρωτεϊνών στην κατακράτηση του ασβεστίου σχετίζονται όχι μόνο με την αποβολή ασβεστίου στα ούρα, αλλά επίσης και με την ποσότητα του ασβεστίου που απορροφάται, η οποία με τη σειρά της σχετίζεται με τα διαιτητικά επίπεδα ασβεστίου.Το διάγραμμα του Kerstetter και του Allen για τη σχέση του διαιτητικού ασβεστίου στην κατακράτηση ασβεστίου σε διάφορες προσλαμβανόμενες ποσότητες πρωτεΐνης δείχνει ότι με πρόσληψη ασβεστίου κάτω από 800 mg την μέρα , σχεδόν όλα τα υπόλοιπα είναι αρνητικά, ενώ στα 800 ή 1400 mg, μια σειρά από τόσο αρνητικά όσο και θετικά ισοζύγια παρουσιάστηκε, χωρίς προφανή σχέση με την διαιτητική πρόσληψη πρωτεΐνης . Τα δεδομένα αυτά δείχνουν ότι η αυξημένη πρόσληψη πρωτεΐνης επηρεάζει τη κατακράτηση ασβεστίου πιο αρνητικά όταν η πρόσληψη ασβεστίου είναι ταυτόχρονα ανεπαρκής.

Το σύνολο του φωσφόρου ανά γραμμάριο πρωτεΐνης είναι παρόμοιο σε φυτικά και ζωικά τρόφιμα, περίπου 20 mg / g πρωτεΐνης στο τυρί, τις φακές , το βόειο κρέας, και τα μπιζέλια. Ωστόσο, σε τρόφιμα μυϊκών πρωτεϊνών, κρέας, πουλερικά και ψάρια, ο φωσφόρος βρίσκεται ως φωσφορικό άλας δεσμευμένο με πλευρικές αλυσίδες αμινοξέων, το οποίο απελευθερώνεται κατά τη διάρκεια της πέψης. Αντιθέτως, ένα μεγάλο μέρος του φωσφόρου στα φυτικά τρόφιμα βρίσκεται ως άλατα του φυτικού οξέος, τα οποία κάνουν κακή πέψη, και επομένως λιγότερο φώσφορο απορροφάται. Παρά το γεγονός ότι η αύξηση της απορρόφησης φωσφορικών έχει υποασβεστιουρικόυπομαγνησιαιμικό αποτέλεσμα, η επίδρασή του στην απορρόφηση του ασβεστίου είναι λιγότερο σαφής, και έτσι, κατά συνέπεια, η επίδρασή της στην ισορροπία του ασβεστίου είναι αβέβαιη.

Η Spencer et al. έκανε εκτενείς μελέτες για τη μακροπρόθεσμη επίδραση της υψηλής πρωτεΐνης στο κρέας και το γάλα και δεν βρήκε καμία δυσμενή επίπτωση στην ισορροπία του ασβεστίου, γεγονός που αποδίδεται στην περιεκτικότητα σε φώσφορο των πρωτεϊνών αυτών. Πρόσφατα, η Hunt et al. μελέτησε δεκατέσσερις γυναίκες μετά την εμμηνόπαυση για 7 εβδομάδες σε τρεις διαφορετικές δίαιτες που περιέχουν κρέας. Η χαμηλή σε περιεκτικότητα κρέατος δίαιτα είχε μόνο 38,5 g κρέατος σε σύγκριση με 289 g στην υψηλή σε περιεκτικότητα δίαιτα κρέατος. Η χαμηλή σε περιεκτικότητα κρέατος δίαιτα αντικαθιστά τα φρούτα, τα σάκχαρα και τα έλαια για τις θερμίδες του κρέατος. Η τρίτη δίαιτα η δίαιτα με χαμηλή περιεκτικότητα σε κρέας , συμπληρωμένη με άλατα καλίου φωσφορικό άλας από σίδηρο και ψευδάργυρο. Το ισοζύγιο του ασβεστίου δεν ήταν διαφορετικό κατά τη διάρκεια των τελευταίων εβδομάδων της κάθε δίαιτας. Η ακράτεια ασβεστίου δεν ήταν διαφορετική μεταξύ των χαμηλών και υψηλών διατροφών με βάση το κρέας, αλλά ήταν χαμηλότερη στην συμπληρωμένη με μέταλλα δίαιτα. Το τελευταίο εύρημα αυτό υποδηλώνει ότι η υψηλότερη πρόσληψη φωσφορικού άλατος της υψηλής σε κρέατος ήταν σημαντικός παράγοντας, και υποασβεστιουρικόυπομαγνησιαιμικό φαινόμενο αντισταθμίζεται από το υπερασβεστιαιμικό φαινόμενο της υψηλότερης πρόσληψης πρωτεϊνών.Επειδή ορισμένα φρούτα αντικαταστάθηκαν από το κρέας, περίμενε κανείς ότι η βασισμένη σε υψηλότερα ποσοστά καλίου πρόσληψη θα διαδραμάτιζε κάποιο ρόλο, αλλά, δυστυχώς, οι διατροφικές συνήθειες και τα δεδομένα απέκκρισης καλίου δεν αναφέρθηκαν.

Όταν καταναλώνονται περισσότερα ζωικά τρόφιμα, η πρόσληψη πρωτεϊνών αυξάνεται , δεδομένου ότι οι ζωικές τροφές έχουν υψηλότερη πρωτεΐνη / θερμίδων πυκνότητα.Το μέγεθος της μερίδας που περιέχει 7 γρ πρωτεΐνης είναι περίπου 1 ουγκιά των κοινών ζωικών τροφών, όπως το κοτόπουλο, το ψάρι, το βοδινό κρέας και το τυρί, ή ένα μεγάλο αυγό. Σε αντίθεση με τις μερίδες φυτικών τροφων που περιέχουν 7 γραμμάρια πρωτεΐνης σε 1 ουγκιά φιστίκια, σε περίπου 2 ουγγιές σόγια, 147 γραμ. μακαρόνια και 300 γραμ. μαγειρεμένο καστανό ρύζι. Η PRAL των κοινών τροφίμων δεν παρουσιάζει κανένα μοτίβο της ζωικής έναντι της φυτικής πρωτεΐνης στα τρόφιμα.

Άλλα διατροφικά συστατικά εκτός από την πρωτεΐνη ενδέχεται να επηρεάσουν την υγεία των οστών. Ιδιαίτερα σημαντικό είναι το ασβέστιο, επειδή το ασβέστιο στο γάλα αντισταθμίζει τις απώλειες του ασβεστίου από τα ούρα που δημιουργούνται από την πρωτεΐνη γάλακτος. Ομοίως, τα υψηλά επίπεδα καλίου του στα τρόφιμα των φυτικών πρωτεϊνών όπως τα όσπρια και τα δημητριακά θα μειώσει τα δεδομένα απέκκρισης ασβεστίου. Άλλα συστατικά διατροφής, όπως η βιταμίνη D, οι ισοφλαβόνες της σόγιας,το πρόσθετο αλάτι και η καφεΐνη μπορούν επίσης να επηρεάσουν την υγεία των οστών. Μια πρόσφατη έκθεση διαπίστωσε ότι τα λαχανικά αναστέλλουν την οστική απορρόφηση σε αρουραίους μέσω ενός μηχανισμού ανεξάρτητου της βάσης τους.

Το Ινστιτούτο Ιατρικής στην έκθεση DRI του 2002 σχετικά με τα Διαιτητική Πρωτεΐνη κατέληξε στο συμπέρασμα ότι δεν υπάρχουν επαρκή στοιχεία που να υποδηλώνουν κανένα κίνδυνο ασφαλείας (UL) για τα διαιτητική πρωτεΐνη. Η έκθεση, επίσης, δήλωσε ότι "οι πιθανές επιπτώσεις της υψηλής διαιτητικής πρωτεΐνης στον μεταβολισμό των οστών δεν είναι αρκετά σαφείς προς το παρόν για να γίνουν συστάσεις. Για τους ενήλικες, μια αποδεκτή πρόσληψη πρωτεΐνης είναι από 10 έως 35% της ενέργειας για να εξασφαλιστεί μια θρεπτικώς επαρκής διατροφή."

Εν κατακλείδι, η αύξηση της πρόσληψης των καθαρών πρωτεϊνών είτε από πηγές ζωικές ή φυτικές αυξάνει την νεφρική αποβολή καθαρού οξέος, το οποίο με τη σειρά του αυξάνει την ακράτεια ασβεστίου. Εν κατακλείδι, η αύξηση της πρόσληψης των καθαρών πρωτεϊνών είτε από πηγές ζωικές ή φυτικές αυξάνει την νεφρική αποβολή καθαρού οξέος, το οποίο με τη σειρά του αυξάνει την ακράτεια ασβεστίου. Οι επιπτώσεις μιας πρωτεΐνης στον μεταβολισμό του ασβεστίου και των οστών μειώνεται άπο άλλα θρεπτικά συστατικά που βρίσκονται στην εν λόγω πηγή πρωτεΐνης, όπως ο φώσφορος στο κρέας και την Κ plus βάση σε όσπρια, αντίστοιχα. Η επίδραση ενός προτύπου διατροφής στην απέκκριση ασβεστίου δεν επηρεάζεται μόνο από την ποσότητα της πρωτεΐνης, αλλά επίσης τροποποιείται με άλλα διαιτητικά συστατικά όπως το ασβέστιο, το κάλιο, τον φώσφορο,το ισοφλαβόνες, τα αντιοξειδωτικά, το αλάτι, το οξαλικό, τα φυτικά άλατα και την καφεΐνη. Τα ζωικά και τα φυτικά στα τρόφιμα μπορεί να έχουν διαφορετικές επιπτώσεις στην υγεία των οστών, αν και αυτές οι επιπτώσεις οφείλονται κυρίως σε άλλα συστατικά των τροφίμων και της διατροφής και όχι στην πρωτεΐνη.

Πηγή: http://jn.nutrition.org/content/133/3/862S.full

Ζήσε πως είναι να είσαι κότα αυγοπαραγωγής: Εικονικό κλουβί κλώσσας

http://www.animalvisuals.org/projects/empathy/virtualbatterycage

Ρυθμός σφαγής ζώων στις ΗΠΑ

http://www.animalvisuals.org

Χορτοχιούμορ με νόημα

Τα κορυφαία αντιοξειδωτικά βότανα!!

Τι σημαίνει οξείδωση του οργανισμού;

Αν και χημικά, μπορούν να δοθούν διάφοροι ορισμοί για την οξείδωση, που συνήθως αφορά δράση ή ένωση του οξυγόνου, ας μείνουμε στον πιο απλό και κατανοητό:υπερβολική οξείδωση για τον οργανισμό μας σημαίνει φθορά. 

Όλα όσα παρατηρούμε καθώς περνάει η ηλικία, ρυτίδες, κηλίδες της επιδερμίδας μα και άλλα που συμβαίνουν εσωτερικά και δεν είναι ορατά, προέρχονται από την υπερβολική οξείδωση του οργανισμού που φθείρεται σαν μέταλλο που σκουριάζει.

Οι ουσίες ή οι λόγοι που προκαλούν αυτή τη διαδικασία στον άνθρωπο είναι η αναπόφευκτη ακτινοβολία, το κάπνισμα, τα πρόσθετα των τροφίμων, οι διάφορες τοξίνες, που ευνοούν την ανάπτυξη ελευθέρων ριζών. Οι ελεύθερες ρίζες είναι μόρια που έχουν χάσει ένα ηλεκτρόνιο.

Κατά τη διαδικασία της οξυγόνωσης στη διάρκεια της καύσης των τροφών, τα μόρια του οξυγόνου χάνουν συνεχώς ηλεκτρόνια δημιουργώντας όλο και περισσότερες ελεύθερες ρίζες οι οποίες προσβάλλουν το γενετικό μας υλικό, το κύτταρο δεν μπορεί να αντισταθεί και τελικά καταστρέφεται.

Οι αντιοξειδωτικοί μηχανισμοί που διαθέτουμε.

Ευτυχώς, δεν είμαστε ανυπεράσπιστοι στην απειλή των ελεύθερων ριζών και των διάφορων οξειδωτικών σωμάτων. Αν αυτά τα παρομοιάσουμε με μια φωτιά στο τζάκι του οργανισμού μας, τα αντιοξειδωτικά είναι η σχάρα που περιορίζει αυτή τη φωτιά κι αν ο αριθμός των ελεύθερων ριζών πολλαπλασιαστεί και προκαλέσει οξειδωτικό στρες, τότε τα αντιοξειδωτικά θα παίξουν το ρόλο του πυροσβεστήρα, που σβήνει αποτελεσματικά τη φωτιά στο ξεκίνημά της.

Στον αγώνα αυτό είναι στρατευμένα: 

- τα ενδογενή αντιοξειδωτικά, πως τα αμινοξέα, τα ένζυμα, οι ορμόνες κ.α., 

- η μεγάλη κατηγορία των εξωγενών αντιοξειδωτικών που είναι αμινοξέα και παράγωγα, υδατάνθρακες, κάποιες βιταμίνες κ.α. και 

- η κατηγορία των τροφίμων, βοτάνων, ποτών και ροφημάτων στην οποία ανήκουν και τα αφεψήματα.

Τα καλύτερα αντιοξειδωτικά

Τα βασικά αντιοξειδωτικά των αφεψημάτων και προπάντων του τσαγιού, είναι τα φλαβονοειδή. Ιδιαίτερα σημαντικά θεωρούνται τα ΡΡ, τα πολυμερή φλαβονοειδή που είναι πλούσια σε κατεχίνες, ουσίες που κι αυτές χωρίζονται σε μικρότερες υποκατηγορίες στη χημεία. Εκείνο που έχει σημασία είναι, ότι τα πολυμερή φλαβονοειδή μπορούν να

λάβουν μέρος σε πολλά συστήματα του οργανισμού με αποτέλεσμα ένα πλήθος ωφελειών για την υγεία μας, από την αναχαίτιση των καρκινικών κυττάρων του μαστού ή του προστάτη μέχρι την υποστήριξη σε περίπτωση

καρδιαγγειακών νοσημάτων. Οι περισσότερες έρευνες έγιναν στο πράσινο τσάι που είναι πλουσιότερο σε πολυμερή φλαβονοειδή. Προέρχεται από το φυτό Camelia sinensis και διαφέρει από το τσάι του βουνού, με το οποίο συγχέεται συχνά. Ωστόσο, και τα αφεψήματα άλλων βοτάνων έδωσαν

δείγματα της πολύτιμης βοήθειας τους στην προστασία της υγεία μας.

Οι θησαυροί της φύσης

Όλα τα βότανα είναι πολύτιμα και έχουν να μας προσφέρουν πολλά… Μερικά όμως μας προσφέρουν ακόμα περισσότερα όπως το πράσινο τσάι, το δίκταμο, το φασκόμηλο, το φλαμούρι, η μέντα, το τσάι του βουνού, το χαμομήλι, το τσάι Earl Grey που είναι τσάι στο οποίο έχουν προστεθεί αιθέρια έλαια περγαμόντου και το μαύρο τσάι.

Οι πολύτιμες ουσίες που διαθέτουν είναι οι πολυφαινόλες. Από αυτές κάποιες αναπτύσσουν μεγαλύτερη αντιοξειδωτική δράση.

Η έρευνα χρησιμοποιεί τον δείκτη IC50 σαν κοινό παρονομαστή που ορίζει με μια ενδεικτική τιμή τη συγκέντρωση πολυφαινολών που απαιτείται για να αναστείλει ένα αντιοξειδωτικό στο 50% του όγκου του. Αυτή είναι μια παράμετρος που δείχνει πόσο ισχυρό είναι το αφέψημά μας.

Για παράδειγμα, το πράσινο τσάι έχει ΙC50 -0,345 κι έτσι είναι πιο δυνατό από το χαμομήλι που έχει 0,300.

Ο πίνακας βαθμολογίας

Κατά σειρά του δείκτη IC50, τα αφεψήματά μας από το πιο δυνατό στο ασθενέστερο κατατάσσονται: Πράσινο τσάι, Δίκταμο, Φασκόμηλο συσκευασμένο, Φασκόμηλο χύμα, Φλαμούρι, Μέντα, Τσάι του βουνού, Χαμομήλι, Earl Grey, Μαυρο τσάι.

Για να κατανοήσουμε τι σημαίνει αυτό, επισημαίνουμε ότι όσο πιο μικρός σε αριθμό είναι ο δείκτης IC50, τόσο μεγαλύτερη είναι η αντιοξειδωτική δράση του αφεψήματος.

IC50 = 1:αντιοξειδωτική δράση

Τα θετικά συστατικά των αφεψημάτων, ορίζονται με CPP που σημαίνει γενικά τη συγκέντρωση των πολυφαινολών. Στον παρακάτω πίνακα βλέπουμε δέκα χαρακτηριστικά παραδείγματα αφεψημάτων βοτάνων σε σειρά που τα κατατάσσει από το πλουσιότερο στο φτωχότερο σε πολυφαινόλες και δίπλα την κατάταξή τους με τον δείκτη IC50.

ΑΦΕΨΗΜΑΤΑ (σε mg/200 ml αφεψήματος = 1 κούπα)

Α/ΑΣυγκέντρωση πολυφαινολών Cpp Αντιοξειδωτική IC50 ικανότητα 

1. Πράσινο τσάι 59,60..........................Πράσινο τσάι 0,345

2. Earl Grey 137,61.............................Δίκταμο 0,144

3. Φασκόμηλο συσκευασμένο 90,7...........Φασκόμηλο 0,180 απλό

4. Μαύρο τσάι 83,55............................Φασκόμηλο 0,184 συσκευασμένο

5. Μέντα 78.45...................................Φλαμούρι 0,187

6. Δίκταμο 50,55.................................Μέντα 0,213

7. Τσάι του βουνού 34,15......................Τσάι του βουνού 0,284

8. Φλαμούρι 16,50...............................Χαμομήλι 0,300

9. Χαμομήλι 14,20................................Earl Grey 0,323

10. Φασκόμηλο απλό 11,15.....................Μαύρο τσάι 0,343

Η σημασία της κατάταξης

Εκείνο που αξίζει να προσέξουμε σ’ αυτό το συγκριτικό πίνακα, είναι ότι κάποια αφεψήματα με μεγάλη περιεκτικότητα πολυφαινολών, δεν έχουν την αντίστοιχη αντιοξειδωτική ικανότητα. Αντιστοιχία βρίσκουμε μόνο στο πράσινο τσάι που έρχεται πρώτο και στις δύο κατηγορίες

και στο τσάι του βουνού. Για παράδειγμα, το μαύρο τσάι και το Earl Grey είναι τσάγια πλούσια σε πολυφαινόλες, οι οποίες όμως έχουν υποστεί οξείδωση κατά την επεξεργασία ζύμωσης των φύλλων του φυτού. Αυτός είναι και ο λόγος που έρχονται τελευταία σε αντιοξειδωτική ικανότητα στον πίνακά μας. Αν το Earl Grey προηγείται του μαύρου τσαγιού, είναι επειδή το περγαμόντο που περιέχει, διαθέτει κι αυτό τα δικά του αντιοξειδωτικά.

Παρατηρούμε στο φασκόμηλο, ότι το συσκευασμένο είναι πλουσιότερο σε πολυφαινόλες, ενώ το απλό, το χύμα, τις χάνει επειδή είναι εκτεθειμένο στον αέρα και στην υγρασία της ατμόσφαιρας. Παρόλα αυτά, το χύμα φασκόμηλο δε χάνει την αντιοξειδωτική του ικανότητα γιατί εκείνες οι πολυφαινόλες που δρουν σαν καλύτερα αντιοξειδωτικά παραμένουν προστατευμένες ώστε τελικά να έχουν την ίδια απόδοση με το συσκευασμένο.

Οι φρουροί της υγείας μας

Την ευεργετική δράση των αφεψημάτων την γνώριζαν από παλιά οι γιαγιάδες μας. Τα τελευταία χρόνια όμως την αποδεικνύουν και οι επιστημονικές έρευνες. 

Ας δούμε λοιπόν ποια νοσήματα προλαμβάνουν αλλά και θεραπεύουν τα αφεψήματα: 

• Οξειδωτικό στρες (υπερβολική οξείδωση στον οργανισμό και κυρίως των λιπιδίων)
• Καρδιαγγειακά (θρομβώσεις, συσσώρευση αιμοπεταλίων, αθηρωμάτωση)
• Νόσος του Parkinson (μειώνουν τη συγκέντρωση σιδήρου στους νευρώνες συγκεκρ. περιοχής)
• Φλεγμονές 
• Ασθένειες του κολλαγόνου
• Καρκίνος (πνεύμονα, δέρματος, πεπτικού, μαστού, προστάτη)
• Μικροβιακές λοιμώξεις (αναστέλλουν την ανάπτυξη πολλών βακτηρίων που προκαλούν διάρροια, καταπολεμούν ιούς της γρίπης και πνευμονικούς και εμποδίζουν την αγωγή ιόντων της ουρίας).
• Καταρράκτης (επιβραδύνουν την εξέλιξη της θάμπωσης των φακών)
• Παχυσαρκία (μειώνουν την απορρόφηση του λίπους από τον οργανισμό και συνεργάζονται με την καφεΐνη του τσαγιού στην διαδικασία κατανάλωσης ενέργειας).
• Διαβήτης (αυξάνουν τη δράση της ινσουλίνης και μερικά ενισχύουν τα υπογλυκαιμικά φάρμακα).
• Τερηδόνα (εμποδίζουν την προσκόλληση στα δόντια μας του Streptococcus mutans που είναι υπεύθυνος για τη δημιουργία της)

Χρήσιμες διατροφικές συμβουλές

Τα αφεψήματα (μια κούπα) μας δίνουν κατά μέσο όρο 63 mg πολυφαινόλες ανά 200 ml. Σύμφωνα με έρευνα που έγινε, η ελάχιστη απαιτούμενη ποσότητα αντιοξειδωτικών είναι 500 mg τη μέρα.

Για απόδοση στο μάξιμουμ

Προσθέστε το βότανο αφού βράσει το νερό ώστε η θερμότητα να διασπάσει τα τοιχώματα των φύλλων και να εκχυθούν τα ωφέλιμα συστατικά.

Ο χρόνος παραμονής να είναι όσος χρειάζεται για να χρωματιστεί το νερό. Όχι περισσότερο γιατί τα ωφέλιμα στοιχεία του καταστρέφονται όσο είναι εκτεθειμένα στην υψηλή θερμοκρασία του νερού.

Πίνετε το αφέψημα αμέσως μόλις μπορέσετε να δεχτείτε τη θερμότητά του και σε χρόνο όχι μεγαλύτερο από 10 λεπτά γιατί όσο παραμένει, από τα φύλλα του βοτάνου διαχέεται επίσης και το ένζυμο που οξειδώνει τις πολυφαινόλες.

Κρατήστε το αφέψημα προστατευμένο από την ατμόσφαιρα, στο χρόνο που μεσολαβεί για να αποφύγετε την οξείδωση.

Αποφύγετε την προσθήκη ζάχαρης γιατί εξουδετερώνει την αντιοξειδωτική δράση του αφεψήματος καταστρέφοντας τις πολυφαινόλες.

Ο ΧΡΥΣΟΣ ΚΑΝΟΝΑΣ ΤΩΝ ΑΦΕΨΗΜΑΤΩΝ

ΕΠΙΛΟΓΗ ΑΦΕΨΗΜΑΤΩΝ

- Ποικιλία τσαγιού, περισσότερο πράσινο τσάι, δίκταμο

και φασκόμηλο, πάντα συσκευασμένα.

ΗΜΕΡΗΣΙΑ ΠΟΣΟΤΗΤΑ

- 2 κούπες την ημέρα για 63 mg αντιοξειδωτικά

ΣΤΗΝ ΚΟΥΠΑ ΜΑΖΙ ΜΕ

- λεμόνι; ΝΑΙ χωρίς περιορισμό, γιατί αυξάνει την αντιοξειδωτική ικανότητα του αφεψήματος περίπου κατά 45%

- ζάχαρη; ΟΧΙ ή τουλάχιστον αποφύγετέ την όσο γίνεται γιατί εξουδετερώνει την ωφέλιμη δράση καταστρέφοντας τις πολυφαινόλες.

- γάλα; και ΝΑΙ και ΟΧΙ γιατί ενώ δίνει κάποιες θρεπτικές ουσίες υποβαθμίζει το αφέψημα.

- μέλι; ΝΑΙ γιατί ενισχύει την αντιοξειδωτική ικανότητατου αφεψήματος και το κάνει ευχάριστο.

Φίλοι μου τα βότανα αυτά είναι πραγματικοί θησαυροί και σας προτείνω το τσάι του βουνού χωρίς αυτό να σημαίνει να αγνοήσετε τα αλλα.

Μπορείτε σε τακτά χρονικά διαστήματα να χρησιμοποιείτε και τα αλλα, μάλιστα θα έλεγα οτι επιβαλεται κάτι τέτοιο.

Και πάλι θα ήθελα να σας εφιστήσω την προσοχή με τις ποσότητες αλλά και την διάρκεια χρήσης. Καταναλώστε τα με εβδομαδιαίες διακοπές.

Τηρείτε τα όρια που περιγράφω εφοδιαστείτε με μία καλή τσαγιέρα και θα μείνετε υγιείς και δυνατοί με τα εφόδια που μας διέθεσε η Μητέρα Φύση.

Να δούμε ομως αναλυτικά το υπ` αριθμόν 1 αντιοξειδωτικό , το πολυφημισμένο πράσινο τσάι , που πραγματικά αξίζει τον κόπο να κάνουμε μία αναλυτική παρουσίαση.

Διαβάζοντας προσεκτικά τα παρακάτω θα δείτε τις θαυματουργές ιδιότητες του του βοτάνου οχι μόνο ως αντιοξειδωτικό αλλά και ώς προληπτικό κατά της εμφάνισης του καρκίνου, ως αντιφλεγμονώδες αλλά και ως ικανό να μειώνει την απορρόφηση του λίπους.

Πράσινο τσάι

Μαύρο και πράσινο τσάι (Theaceae), προέρχονται από το ίδιο φυτό. Αντίθετα από το μαύρο τσάι (και το τσάι τύπου oolong), τα φρέσκα φύλλα από το πράσινο τσάι, δεν υφίστανται οξειδωτική ζύμωση, γιατί κατεργάζονται σε υψηλές θερμοκρασίες με ατμό, έτσι ώστε αδρανοποιούνται τα οξειδωτικά ένζυμα και μένουν ανέπαφες οι πολυφαινόλες του φυτού.

Πράσινο Τσάι - MotherNature.gr

Οι πολυφαινόλες, που χημικά ανήκουν στην ομάδα των φλαβονοειδών, (κατεχίνες, επικατεχίνες, γαλλοκατεχίνες, επιγαλλοκατεχίνες, προανθοκυανιδίνες), αποτελούν το 30-40% του ξηρού υπολείμματος των φύλλων και είναι υπεύθυνες για την αντιοξειδωτική δράση του φυτού, για τις αντικαρκινικές, αντιφλεγμονώδεις και αντιμικροβιακές ιδιότητες που του αποδίδονται, σύμφωνα με έναν μεγάλο αριθμό μελετών σε ανθρώπους, πειραματόζωα και in vitro μελέτες.

Σε ένα φλιτζάνι πράσινο τσάι, θα βρούμε συνήθως 300-400 mg πολυφαινόλες και βέβαια, 50-100 mg καφεΐνης.

Οι αντικαρκινικές ιδιότητες των πολυφαινολών του πράσινου τσαγιού είναι αποτέλεσμα παρεμπόδισης βιοχημικών στόχων του καρκίνου, τόσο για να σχηματιστούν, όσο και να αναπτυχθούν περαιτέρω.

Οι πολυφαινόλες αυξάνουν τη δραστικότητα ηπατικών αντιοξειδωτικών ενζύμων.

Μπορούν να δεσμεύσουν, (μέσω χηλικών συμπλόκων), μέταλλα όπως ο σίδηρος, που σχηματίζουν ενεργές ενώσεις οξυγόνου, παγιδεύοντας έτσι πιθανά παράγωγα που ενοχοποιούνται στο σχηματισμό καρκίνων, κυρίως στο γαστρεντερικό σύστημα.

Η αντιοξειδωτική δράση τους, (ισχυρότερη της βιταμίνης Ε και C), σχετίζεται με τη δομή του αρωματικού τους δακτυλίου και των υδροξυλίων του, που δεσμεύει και αδρανοποιεί ελεύθερες ρίζες.

Οι πολυφαινόλες αναστέλλουν τη σύνθεση παραγώγων του αραχιδονικού οξέος (που σχηματίζονται στους ιστούς κατά την αναφυλακτική αντίδραση) και παρουσιάζουν αξιοσημείωτη αντιφλεγμονώδη δράση.

Μελέτες απέδειξαν την αναστολή φλεγμονώδους αντίδρασης σε υπεριώδη Α και Β ακτινοβολία και σημαντική μείωση της κινητοποίησης των ουδετερόφιλων, που εκδηλώνεται κατά την εξέλιξη της φλεγμονής.

Aλλες μελέτες in vitro, έδειξαν ότι το πράσινο τσάι είναι ικανό να μειώνει την απορρόφηση του λίπους, εμποδίζοντας τη δράση ενζύμων (λιπάσες). Επιπλέον, φαίνεται ότι υπάρχει κάποια συνεργική δράση ανάμεσα στην καφεΐνη και τις κατεχίνες του πράσινου τσαγιού, με αποτέλεσμα να επιμηκύνεται η επίδραση του συμπαθητικού στη διαδικασία κατανάλωσης ενέργειας.

Έτσι, το πράσινο τσάι προτάθηκε ως χρήσιμο βοήθημα στον έλεγχο βάρους και στην αντιμετώπιση της παχυσαρκίας.

Το πράσινο τσάι είναι ένα ασφαλές ρόφημα που στερείται τοξικότητας και παρενεργειών.

Βεβαίως εξαιτίας της καφεΐνης, μπορεί η υπερκατανάλωσή του να οδηγήσει σε παρενέργειες τύπου καφεΐνης (ευερεθιστότητα, αϋπνία, ταχυκαρδία). Λόγω καφεΐνης πρέπει να αποφεύγεται και κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.

Πάντως είναι αξιοσημείωτο ότι το πράσινο τσάι, για κάποιο λόγο, δεν προκαλεί συνήθως ούτε αυτές τις παρενέργειες, ακόμη και σε διπλάσιες δόσεις από αυτές που κανονικά η καφεΐνη «από μόνη της», θα προκαλούσε ενοχλήσεις.

Η δοσολογία για το πράσινο τσάι ποικίλλει, εξαρτάται από το επιθυμητό θεραπευτικό αποτέλεσμα και από την προέλευση, τον τρόπο παραγωγής του φυτού. Κάθε φλιτζάνι τσάι περιέχει περίπου 100 mg πολυφαινόλες και μια τυπική δοσολογία είναι από 3 έως 10 φλιτζάνια την ημέρα. Σε καρκίνους, η δοσολογία κυμαίνεται σε 500-1500 mg ημερησίως.

Δίκταμο

Τις αντιοξειδωτικές ιδιότητες του δίκταμου μπορούμε να τις δούμε σε προηγούμενο πίνακα έρχεται δεύτερο ώς αντιοξειδωτικό μετά το πράσινο τσάι και δικαιολογημένα φημίζεται και αυτό για τις ευεργετικές του ιδιότητες.

Μία μικρή αναφορά σε οτι αφορά την χρήση του στην αρχαιότητα μιάς και το βότανο είναι ιδιαίτερα γνωστο στον Ελλαδικό χώρο και ειδικά στην Κρήτη.

Από την αρχαιότητα λοιπόν ο δίκταμος θεωρούνταν πολύτιμο φαρμακευτικό φυτό και χρησίμευε ως πανάκεια σε διάφορες παθήσεις και ως θεραπευτικό των τραυμάτων.

Δίκταμο by MotherNature.gr

Κατά τη μυθολογία ήταν αφιερωμένος στη θεά Αρτέμιδα γιατί βοηθούσε, όπως κι εκείνη, τις γυναίκες στον τοκετό. Για τον ίδιο λόγο οι αρχαίοι παρίσταναν το άγαλμα της θεάς με στεφάνι από το φυτό αυτό. Τον ονόμαζαν και «αρτεμίδιον» δίνοντας του το όνομα της θεάς που πλήγωνε με τα δηλητηριασμένα βέλη της αλλά γιάτρευε και τις πληγές πού προκαλούσε. Η θαυματουργή δύναμη του φυτού εκθειάζεται μέχρι και τον 4ο μ.Χ. αιώνα από 24 διαφορετικούς συγγραφείς.

Είναι ενδημικό φυτό της Κρήτης, και φυτρώνει από την επιφάνεια της θάλασσας ως τα 1600 μ. Αποτελούσε ένα πολύτιμο είδος για το εξαγωγικό εμπόριο του νησιού.

Ο Ιπποκράτης χρησιμοποιούσε τον κρητικό δίκταμο στην Κω για την χολή, τα πνευμόνια και σαν κατάπλασμα στα πρηξίματα.

Ο Διοσκουρίδης μεταχειριζόταν το φυτό για να γιατρεύει τραύματα από πολεμικά όπλα.

Με το δίκταμο ή Αφροδίτη θεράπευσε τον Αινεία στον Τρωικό Πόλεμο Την πιο φανταστική όμως ιστορία για τη δύναμη του δίκταμου μας την λέει ο Αριστοτέλης: όταν τα αγριοκάτσικα στον Ψηλορείτη δέχονταν τα δηλητηριασμένα βέλη των κυνηγών έτρωγαν δίκταμο, και έτσι απόβαλαν τα βέλη και έκλειναν οι πληγές τους.

Ό Θεόφραστος επανάλαβε την ιστορία του μεγάλου του δάσκαλου και ο μύθος αυτός εξακολούθησε ν' απασχολεί τους ξένους περιηγητές μέχρι τον 17ο αιώνα. Στο μεσαίωνα, τα μοναστήρια έφτιαχναν ένα ποτό, πού είχε μέσα δίκταμο, και σήμερα ακόμα τα καλά βερμούτ αρωματίζονται με δίκταμο.

Tο δίκταμο φυτρώνει ΜΌΝΟ στην Κρήτη όπου οι ντόπιοι το αποκαλούν "έρωντα" αναφερόμενοι στις ελαφρές αφροδισιακές του ιδιότητες. Ενα από τα σπουδαιότερα φαρμακευτικά φυτά, γνωστό στη Μινωική Κρήτη και την Αρχαία Ελλάδα. Οι Μινωίτες το θεωρούσαν το πολυτιμότερο θεραπευτικό φυτό. Ο Ιπποκράτης το χρησιμοποιούσε κατά των παθήσεων του στομάχου και του πεπτικού συστήματος, στους ρευματισμούς, τα αρθριτικά, ως επουλωτικό, εμμηναγωγό, τονωτικό και αντισπασμωδικό. Το όνομά του το πήρε από το όρος Δίκτυ (Λασηθιώτικα) όπου παλαιότερα αφθονούσε Σήμερα ενδεικνύεται ως Ευστόμαχο, επουλωτικό, ερωτικό, τονωτικό, κατά του έλκους στομάχου. Σε μεγάλες ηλικίες εάν δεν είναι υπερασικοί ευνοεί την μακροζωία.

Οδηγίες παρασκευής: Αναλογία 1 γρ δίκταμο με 100 γρ νερό. Βράζουμε το νερό και προσθέτουμε το δίκταμο. Το αφήνουμε 7-10 λεπτά εκτός φωτιάς και στραγγίζουμε.

Πίνετε το ρόφημα μόνον εάν σας αρέσει η γεύση του. Αφέψημα που το πίνετε με γκριμάτσες δεν αποδίδει.

Θα ήθελα να σας κάνω γνωστό ότι κάνω μία παρουσίαση που ωφελεί κάποιο αφέψημα. Να ξέρετε ότι σχεδόν όλα τα βότανα έχουν διαφορετικές ευεργετικές ικανότητες από άτομο σε άτομο. Εκ πείρας σας συνιστώ να προτιμάτε το βότανο που σας επιτρέπει να το πίνετε ευχάριστα.

Τέλος το δίκταμο δεν συνιστάται σε υπερτασικούς και σε έγκυες γυναίκες.

ΤΣΑΙ ΤΟΥ ΒΟΥΝΟΥ

Αν και νομίζω οτι θα έπρεπε να το παρουσιάσω πρώτο οπως του αξίζει πραγματικά , βάσει του πίνακα έρχεται αρκετά μετά το δίκταμο και μετά το φασκόμηλο και τη μέντα σε οτι αφορά ως αντιοξειδωτικό.

Βέβαια οπως σας έχω πεί το βότανο απο οργανισμό σε οργανισμό δρά διαφορετικά.

Το τσάι του βουνού εχει κάτι διαφορετικό. Εχει γεύση. Πίνεται πολύ πιο ευχάριστα και αυτό πολύ σημασία.

Τσάι Βουνού - MotherNature.gr

Το γνωστό τσάι του βουνού, με το λατινικό όνομα Sideritis, η πρώτη σιδηρίτις του Διοσκορίδη κατά τον Πατριάρχη Γεννάδιο, λέγεται ότι πήρε το όνομά του από την ικανότητά του να θεραπεύει πληγές από σιδερένια αντικείμενα ή κατ’ άλλους από τα δόντια κάλυκα του άνθους του που μοιάζουν με αιχμή λόγχης. Στη Κρήτη, όπου είναι ενδημικό φυτό, το λαϊκό του όνομα είναι μαλοτήρα και προέρχεται από τις ιταλικές λέξεις male (αρρώστια) και tirare (σύρω), επειδή στην ενετοκρατούμενη Κρήτη το θεωρούσαν πανάκεια για τα κρυολογήματα και τις παθήσεις του αναπνευστικού. Είναι πολύ διαδεδομένο και δημοφιλές ρόφημα στην Ελλάδα και απαντά σε αρκετά τοπικά είδη και υποείδη, όπως το τσάι από το Δέλφι, το τσάι του Παρνασσού ή τσάι του Βελουχιού, της Πελοπονήσσου, του Αγίου Όρους και του Αιγαίου. Αν και η φαρμακευτική του δράση δεν έχει μελετηθεί ικανοποιητικά, είναι γνωστό ότι ο Διοσκορίδης το χρησιμοποιούσε ως θεραπευτικό των πληγών και πιστεύεται ότι είναι ευεργετικό για τα αιμοφόρα αγγεία της καρδιάς.

Υπάρχουν πολλές ποικιλίες στη Νότια Ευρώπη, από τη Σικελία έως τη Κριμαία. Εάν καλλιεργηθεί, καλής ποιότητας φυτά επιτυγχάνονται μόνο σε μεγάλα υψόμετρα και κυρίως σε ορεινούς βραχότοπους.

Τα τμήματα του φυτού που χρησιμοποιούνται είναι κυρίως τα φύλλα του, τα οποία πρέπει να συλλεγούν κατά την άνθιση, δηλαδή προς τα μέσα του καλοκαιριού.

Το τσάι του βουνού είναι πεπτικό, θερμαντικό, τονωτικό, αποτοξινωτικό και συνιστάται κατά των κρυολογημάτων, των παθήσεων του αναπνευστικού συστήματος, καθώς και κατά των παθήσεων του ουροποιητικού συστήματος, αφού είναι διουρητικό. Τέλος, το αφέψημα με ξυλαράκια κανέλας και μέλι είναι μαλακτικό και αντισηπτικό για τον βήχα.

Σας το συνιστώ ανεπιφύλακτα περισσότερο απο όλα τα βότανα. Οι προληπτικές του θεραπευτικές ιδιότητες δεν σταματούν στις παραπάνω ενδείξεις.. Πίνεται σκέτο χωρίς να προσθέσετε τίποτα απολύτως, πάντα ζεστό και αν μπορείται πολύ πρωινές ώρες.. Είναι αρκετά φτηνό, βρίσκεται παντού και είναι κρίμα να το αγνοούμε..

Διευκρίνησις: Τα παραπάνω σχόλια είναι του αρθρογράφου. Η τροφή συμφωνεί ως επί το πλείστον, εκτός από την επιλογή βοτάνου, καθώς εγώ αγαπω ιδιαίτερα το φασκόμηλο, αλλά αυτά όπως προ-ειπώθηκε είναι προσωπικές επιλογές του καθενός!

Θέλω όμως να εφιστήσω την προσοχή σας στο να πίνετε και να τρέφεστε γενικότερα με τρόφιμα που σας ευχαριστούν, ΑΛΛΆ και με ομήγυρη που επίσης σας ευχαριστεί. Τα αντίθετα έχουν αρνητικές επιπτώσεις στις χημικές διεργασίες του οργανισμού μας κατά την διάρκεια της πέψης και άρα κατ` επέκτασιν σε εμάς και την υγεία μας!!

Το είδα: alttherapy.blogspot.gr
http://mothernaturegr.blogspot.gr/2013/05/blog-post_25.html?spref=fb

Κατάλληλη η χορτοφαγική διατροφή για όλες τις ηλικίες σύμφωνα με την Αμερικανική Εταιρεία Διαιτολογίας.

Η Αμερικανική Εταιρεία Διαιτολογίας (American Dietetic Association, ADA) εξέδωσε την τελευταία επίσημη θέση σε ότι αφορά τις χορτοφαγικές (vegetarian) και τις αποκλειστικά χορτοφαγικές (vegan) δίαιτες.

Το πρώτο συμπέρασμα που προκύπτει είναι πως μια τέτοια διατροφή είναι υγιεινή, διατροφικά επαρκής και μπορεί να βοηθήσει στην πρόληψη και θεραπεία αρκετών ασθενειών, εάν είναι καλά σχεδιασμένη. Υπό αυτό το πρίσμα, μια χορτοφαγική δίαιτα (vegetarian) κρίνεται κατάλληλη για όλες τις ηλικίες και ιδιαιτερότητες σε ένα πλυθησμό, περιλαμβάνοντας την περίοδο της κύησης, γαλουχίας, προχωρημένης βρεφικής ηλικίας, σχολικής ηλικίας, εφηβείας, ακόμα και για τους αθλητές.

Μια χορτοφαγική διατροφή ορίζεται ως αυτή που δεν περιλαμβάνει το κρέας (συμπεριλαμβανομένων των πτηνών) ή τα θαλασσινά, ή τα προϊόντα που περιέχουν αυτά τα τρόφιμα. Η παρούσα επίσημη θέση αναθεωρεί τα τρέχοντα στοιχεία για βασικές θρεπτικές ουσίες που -θεωρητικά- εκλείπουν στους χορτοφάγους, δηλαδή σε ότι αφορά στην πρωτεΐνη, τα ω-3 λιπαρά οξέα, το σίδηρο, τον ψευδάργυρο, το ιώδιο, το ασβέστιο, και τις βιταμίνες D και B12. Μια χορτοφαγική λοιπόν διατροφή μπορεί να καλύψει τις τρέχουσες συστάσεις για τις παραπάνω θρεπτικές ουσίες.

Σε μερικές περιπτώσεις βέβαια, τα συμπληρώματα ή τα ενισχυμένα τρόφιμα μπορούν να παρέχουν τις χρήσιμες ποσότητες βασικών θρεπτικών ουσιών, όταν η δίαιτα αυτή δεν είναι καλά σχεδιασμένη. Ακόμα, μια εμπεριστατωμένη αναθεώρηση έδειξε ότι οι χορτοφαγικές δίαιτες μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες της εγκυμοσύνης και μάλιστα, να συμβάλουν στην υγεία της μητέρας και του βρέφους. Επιπλέον φάνηκε πως μια χορτοφαγική διατροφή συνδέεται με χαμηλότερο κίνδυνο του θανάτου από ισχαιμικές καρδιακές παθήσεις.

Οι χορτοφάγοι εμφανίζονται επίσης να έχουν χαμηλότερα επίπεδα ‘κακής’ χοληστερόλης (LDL), χαμηλότερη πίεση αίματος και χαμηλότερα ποσοστά υπέρτασης και περιστατικών διαβήτη τύπου 2, από ότι οι μη χορτοφάγοι. Επιπλέον, οι χορτοφάγοι τείνουν να έχουν έναν χαμηλότερο δείκτη μάζας σώματος (ΒΜΙ) και χαμηλότερο ρίσκο εμφάνισης καρκίνου. Σε κάθε περίπτωση όμως, κρίνεται απαραίτητη η αξιολόγηση της διαιτητικής επάρκειας μιας χορτοφαγικής δίαιτας, ώστε αυτή να μην οδηγήσει σε βασικές ελλείψεις και αντίθετα αποτελέσματα.

Και, πέρα από αυτό, οι ειδικοί υγείας και διατροφής πρέπει να διαδραματίσουν βασικό ρόλο στην εκπαίδευση των χορτοφάγων για τις πηγές συγκεκριμένων θρεπτικών ουσιών, αγοράς και προετοιμασίας τροφίμων και διαιτητικών τροποποιήσεων για μια βέλτιστη χορτοφαγική διατροφή. Σύντομα θα ακολουθήσει κι άλλο αναλυτικό άρθρο για τις επιμέρους λεπτομέρειες, διατροφικές μεταβλητές, συνδυασμούς και τακτικές χορτοφαγικής διατροφής ώστε να εξασφαλιστούν όλα τα παραπάνω.

Ημερομηνία δημοσίευσης: 31 Δεκεμβρίου 2009
Γράφει: Πέτσιος Δημήτριος Msc, Κλινικός Διαιτολόγος-Διατροφολόγος
http://www.iatronet.gr/article.asp?art_id=10460(Ν)